W Polsce co roku udar mózgu dosięga blisko 100 tys. osób, z czego aż ok. 30 tys. umiera w ciągu miesiąca. Niestety udary nie są tylko związane z podeszłym wiekiem, ale w ostatnich latach dotykają coraz młodszych pacjentów – zdarza się, że zaledwie kilkuletnich dzieci. Spośród osób, którym udaje się przeżyć ostrą fazę udaru, 20 proc. wymaga stałej opieki, 30 proc. pomocy w niektórych codziennych czynnościach.
Rozróżniamy dwa główne rodzaje udarów:
- udar niedokrwienny – zwany też zawałem mózgu, to najczęściej występująca postać udaru mózgu – stanowi ok. 80% przypadków. Jego przyczyną jest niedokrwienie, czyli nagłe zatrzymanie dopływu krwi do mózgu. Do niedokrwiennego udaru mózgu dochodzi, gdy skrzep krwi lub blaszka miażdżycowa zablokuje światło naczynia, które doprowadza krew do mózgu.
- udar krwotoczny – powstaje on wskutek rozerwania naczynia mózgowego, powodując wlew krwi w obrębie mózgowia. Krew, która znajdzie się poza naczyniami, całkowicie niszczy tkanki, z którymi się styka. Udary krwotoczne stanowią ok. 15% przypadków udaru mózgu.
W naszym Centrum Neuroterapii jesteśmy wstanie wielorako wspierać pacjentów, którzy doznali udaru – poprzez zajęcia neurorehabilitacji, terapię mikropolaryzacji (tDCS), ale też w formie wsparcia neurologopedy.
Na czym polega udar mózgu?
Udar mózgu, nazywany również wylewem, jest dość często występującym zdarzeniem medycznym, którego skutki mogą być bardzo ciężkie lub wręcz tragiczne. Najczęstszą przyczyną udaru jest zablokowanie przepływu krwi w naczyniu przez skrzeplinę powstałą w sercu, która wraz z krwią trafia do naczyń mózgowych. Jeśli dojdzie do takiej sytuacji, najważniejsza jest jak najszybsza reakcja. Wdrożenie odpowiedniego leczenia do trzech godzin od wystąpienia objawów daje szansę na całkowite odwrócenie lub ograniczenie skutków udaru.
Udar mózgu – rehabilitacja
Absolutną koniecznością jest rehabilitacja po udarze, która powinna rozpocząć się już w pierwszych dniach. Obejmuje ona szeroki zakres, dotyczy zarówno czynności ruchowych, jak i trudności w mówieniu. W trakcie rehabilitacji po wylewie konieczne jest również wsparcie psychologa. Wśród nowoczesnych metod pomocy w tego rodzaju przypadkach należy wyróżnić Mikropolaryzjację (tDSC), czyli terapię opierającą się na pobudzaniu kory mózgowej delikatnym prądem. Napięcie elektryczne skierowane jest na konkretny ośrodek mózgu, który uległ uszkodzeniu podczas udaru. Efektem przezczaszkowej stymulacji prądem stałym może być m.in. zwiększony zakres ruchu, czy poprawa ostrości widzenia.
Ile trwa rehabilitacja po udarze?
Ogromną rolę w czasie rehabilitacji po udarze odgrywają ćwiczenia, które powinny być kontynuowane także po wypisaniu pacjenta ze szpitala. Przyjmuje się, że rehabilitacja po udarze trwa zazwyczaj od 3 do 6 miesięcy, choć w niektórych przypadkach może ona trwać nawet kilka lat. Kluczowe znaczenie ma to, aby osoba chora nie leżała bezczynnie w łóżku, a była poddawana zarówno dostępnym terapiom, jak i rehabilitacji ruchowej. Zalecane są również zajęcia z zakresu neurorehabilitacji oraz praca z neurologopedą.
